Ένα τεμάχιο από το νόημα της Οδύσσειας

Η Οδύσσεια εκτός των άλλων έχει να μας μεταδώσει και κάποια σημαντικά μηνύματα...

ΟΔΥΣΣΕΙΑ είναι ο αγώνας του κάθε ανθρώπου που θέτει κάποιο στόχο στη ζωή του και προσπαθεί να τον πλησιάσει. Χιλιάδες τα εμπόδια που θα προσπαθήσουν να τον αποτρέψουν και να του αποσπάσουν την προσοχή. Με τη γλυκύτητά του , όπως η Ναυσικά, με τις υποσχέσεις του , όπως η Καλυψώ, με τη πονηρίά του ή τα μάγια του, όπως η Κίρκη, με τη βία του, όπως οι Κύκλωπες, με τη γοητεία του ,όπως οι Σειρήνες ,με τους μεθυστικούς καρπούς του, όπως οι Λωτοφάγοι, με την καλοσύνη του ,όπως οι Φαίακες, αλλά και με κάθε άλλη όψη , όπως ο Πρωτέας, το Κακό θα επιδιώξει να τον αποπροσανατολίσει από τον τελικό του σκοπό, την Ιθάκη.

Ο Οδυσσέας, άλλοτε με παρέα και άλλοτε ολομόναχος, έχει να παλέψει με μυριάδες εχθρούς, ορατούς και αόρατους, ήμερους και άγριους, μαχητούς ή δυσπολέμητους. Οι νίκες τού δίνουν πάντα κουράγιο, οι απώλειες – γιατί δεν γίνεται και χωρίς αυτές- τον ατσαλώνουν, και όλα μαζί τον κάνουν να νιώθει ότι ζει, ότι υπάρχει!...

Θα έλεγε κανείς πως το ταξίδι είναι σημαντικότερο από το τέρμα, αφού το τέρμα υπάρχει ύστερα από το ταξίδι, και όχι χωρίς αυτό !... Το παρελθόν είναι αυτό που ομορφαίνει το παρόν, και η γλύκα της ανάμνησης απέραντη , άφατη !..

Η ηλικιωμένη Πηνελόπη, ο γερο-Λαέρτης, ο ετοιμοθάνατος Άργος, ο σε λίγο διάδοχος του θρόνου και αντικαταστάτης Τηλέμαχος, είναι το τέλος μιας περιπέτειας που καταξιώνει την ύπαρξη, την οντότητα του Οδυσσέα. Η ανάμνηση της τρικυμισμένης νιότης του, θα είναι το αλάτι της γεροντικής του ηλικίας. Θα διηγείται στα εγγονάκια του πως γνώρισε, πάλεψε, κινδύνεψε, έχασε, κέρδισε, έ ζ η σ ε...

Ως και οι θεοί υπέκυψαν στη θέλησή του, τον υπηρέτησαν, τον κολάκεψαν, τον δυνάμωσαν , τον στήριξαν. Έφτασε στα όρια του προορισμού του, ταυτίστηκε με τους θεούς του, αμφισβήτησε και αψήφησε τη δύναμή τους, στάθηκε ίσος προς ίσον απέναντί τους, τους υπέταξε, έγινε ένα μαζί τους !...

Ήρεμος τώρα, μπορεί να απολαμβάνει τα αγαθά – και όχι μόνο τα υλικά – των κόπων του. Τι κι αν έχασε την αιώνια νιότη που του χάριζε η Καλυψώ; Αυτός τη νιότη του δεν την έχασε ποτέ.!.. Το τόξο που νέος τέντωνε, με τη ίδια ευκολία το τέντωσε και «γέρος». Γέρος στα χρόνια , μα στην ψυχή νέος πιο νέος κι απ’ τους νέους!...

Τράβηξε της μοίρας του το δρόμο όχι.. μοιρολατρικά, όχι σερνόμενος από το άρμα της, αλλά κρατώντας ο ίδιος στα στιβαρά του χέρια τα ηνία, χωρίς να εμπιστεύεται τα χέρια των άλλων. Ο ίδιος ..φερόμενος και φέρων !...

Ο Οδυσσέας είναι ο Άνθρωπος, ο συνετός , ο πολυμήχανος, ο ακατάβλητος, ο ακαταμάχητος , ο ανυπότακτος, ο θεϊκός, ο ισόθεος, ο πολυπλάνητος, αλλά ποτέ αξιολύπητος, ο πορθητής, ο παντογνώστης, ο παντοσόφιστος, ο πάνσοφος, ο αιώνιος..

Είναι το ομορφότερο πλάσμα στην Πλάση, όταν είναι ο εαυτός του, ο Μέγας Άνθρωπος!

Το ον το ξεχωριστό, ο χαλαστής και κτίστης, το πλασμένο « κατ’ εικόνα και ομοίωση » του Πλάστη του, το πανίσχυρο μες στην αδυναμία του, το Όν το Κυρίαρχο!..Το Πνεύμα του Καλού και του Κακού, της χαράς και της λύπης, της ζωής και του θανάτου, του φωτός και του σκότους, τ ο Π ν ε ύ μ α τ ο Α ν ή σ υ χ ο !...

Πιτόγλου Ιωάννης

Φιλόλογος

****************************