Η πρωϊμότερη ομάδα κεραμικών αγγείων των καθαρώς ιστορικών χρόνων από το σπήλαιο στα Περιστέρια ανάγεται στην Κλασική εποχή (5ο - 4ο αιώνα π.Χ.). Είναι εξαιρετικά μικρή σε όγκο, εντυπωσιακά μικρότερη από όλες τις παλαιότερες και τις μεταγενέστερες ομάδες κεραμικής. Αποτελείται από μερικές μόνον δεκάδες οστράκων μικρών μελαμβαφών αγγείων αρίστης ποιότητας, από τα οποία θα αποκατασταθούν τελικώς ένας ή δύο λύχνοι του χαμηλού “δακτυλιοειδούς” τύπου με επίπεδη βάση και με οριζόντια λαβή στο πίσω μέρος. Εκτός από τους λύχνους, αναγνωρίζονται και τμήματα κυάθων, σκύφων, στο πίσω μέρος. Εκτός από τους λύχνους, αναγνωρίζονται και τμήματα κυάθων, σκύφων, ενός ληκυθίου και ενός μικρού ασκοειδιούς (;) αγγείου. Η παρουσία των μελαμβαφών αυτών οστράκων περιορίζεται στο Άνδηρο (Χώρο Ι), στο μικρό παράπλευρο σπήλαιο (Χώρο ΙΙ) και στο στόμιο του κυρίου σπηλαίου (Χώρο ΙΙΙ). Ο μικρός αριθμός και η διασπορά τους υποδηλώνουν αραιή ανθρώπινη παρουσία και περιορισμένη χρησιμοποίηση των χώρων του σπηλαίου συνδεόμενη με περιστασιακή δραστηριότητα λίγων ανθρώπων, ίσως μόνον ενός.

Ορισμένα δείγματα της Αττικής μελαμβαφούς κεραμικής από το σπήλαιο μπορούν να χρονολογηθούν με ασφάλεια στα μέση και τέλη του 5ου αι. π.Χ., δηλαδή σε μία εποχή κατά την οποία είναι πιθανόν να είχε χρησιμοποιηθεί περιστασιακά ο συγκεκριμένος χώρος ως απομονωτήριο από ένα επώνυμο, τον Ευριπίδη (480 - 406 π.Χ.). Είναι ιδιαίτερα ελκυστική η υπόθεση ότι μπορεί η παρουσία των λύχνων και των άλλων μικρών αγγείων του 5ου αι. π.Χ. να σχετίζεται με την περιοδική διαβίωση του μεγάλου τραγικού στο σπήλαιο. Όπως έχουμε επισημάνει και αλλού, το σπήλιο στα Περιστέρια, όσον αφορά στη θέση, τη μορφολογία και την ατμόσφαιρά του, ανταποκρίνεται όσο κανένα άλλο από τα γνωστά στη νήσο, προς τις υπάρχουσες περιγραφές της σπηλιάς του Ευριπίδη στη Σαλαμίνα, (“σπήλαιον αναπνοήν έχον εις την θάλασσαν” και “Spelunca taetra et horrida” - “σπηλιά δυσάρεστη και τρομακτική”), όπως αυτές διασώζονται σε έργα του Φιλοχόρου, του Σατύρου, του Ανωνύμου Βιογράφου του ποιητή και του Ρωμαίου συγγραφέα Aulus Gellius, (επισκέπτη της σπηλιάς κατά τον 2ο αι. μ.Χ.).

Προηγούμενη | Αρχική | Επόμενη