Η ανασκαφή διενεργήθηκε από ερευνητική ομάδα υπό τη διεύθυνση του Γιάννη Γ. Λώλου, Επίκουρου Καθηγητή της Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, με τη συνεργασία της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας - Σπηλαιολογίας του ΥΠΠΟ, και με οικονομική υποστήριξη προερχόμενη κυρίως από την Κοινότητα Αιαντείου Σαλαμίνος.

Τα εξαιρετικά ευρήματα από την πρόσφατη ανασκαφή (1996), αλλά και από αυτές των προηγουμένων ετών (1995), αποκαλύπτουν τις διαφορετικές λειτουργίες του σπηλαίου στη διάρκεια των αιώνων, από τη Νεότερη Νεολιθική εποχή έως τη Φραγκοκρατία.

Στη Νεολιθική εποχή ανήκουν πολλά όστρακα αγγείων, λίθινα εργαλεία, αιχμές βελών και ένα μαρμάρινο γυναικείο ειδώλιο εξαίρετης τέχνης.

Στα ευρήματα της Κλασικής εποχής περιλαμβάνονται μικρά μελαμβαφή και άλλα αγγεία, από τα οποία τρία φέρουν επιγραφές (graffiti).

Στη Ρωμαϊκή εποχή, κατά την οποία ο χώρος χρησιμοποιήθηκε ως λατρευτικό άντρο, χρονολογούνται μεγάλες ποσότητες κεραμικής, θραύσματα πήλινων ειδωλίων και πλακιδίων, κοσμήματα από διάφορες ύλες, ένας άθικτος νομισματικός θησαυρός και άλλα διάσπαρτα νομίσματα του 3ου αιώνα μ. Χ.

Ανάμεσα στα ενεπίγραφα αγγεία των Κλασσικών χρόνων, εύρημα μείζονος σημασίας αποτελεί μελαμβαφής σκύφος, μερικώς σωζόμενος, με το όνομα του Ευριπίδη στην εξωτερική πλευρά του. Αν και το ίδιο το αγγείο χρονολογείται στον ύστερο 5ο αιώνα π. Χ., η επιγραφή, αφιερωματικού πιθανότατα χαρακτήρα, πρέπει να χαράχθηκε σε Ελληνιστικούς, εάν όχι σε πρώϊμους Ελληνορωμαϊκούς χρόνους.

Η κρίσιμη αυτή μαρτυρία, σε συνδυασμό με άλλα στοιχεία, επιτρέπει την ασφαλή ταύτιση του χώρου με το περίφημο σπήλαιο - ησυχαστήριο του μεγάλου τραγικού στη Σαλαμίνα, στο οποίο αναφέρονται τρεις Έλληνες αρχαίοι συγγραφείς και ένας Ρωμαίος.

       Τεχνική επιμέλεια: Προκόπης Νικ. Σοφράς              English