Μολονότι η ανασκαφή του σπηλαίου στα Περιστέρια
δεν έχει δώσει, μέχρι τώρα, αποφασιστικές μαρτυρίες (επιγραφικές ή άλλες)
για την ταυτότητα των λατρευόμενων μορφών - θεοτήτων στον χώρο αυτό κατά
τους ιστορικούς (Ελληνορωμαϊκούς) χρόνους, φαίνεται ότι το σπήλαιο (τα
“Κυχρέως Άντρα”) κατά την Ρωμαϊκή εποχή ήταν ένα πολυσύχναστο μέρος, ένα
αξιοθέατο περιβεβλημένο με ιερότητα, που μπορεί να χρησιμοποιήθηκε, εκτός
των άλλων και για τη λατρεία των δύο μεγαλύτερων τοπικών ηρώων: του Κυχρέα,
του μυθικού πρώτου βασιλιά του νησιού, που είχε χθόνια υπόσταση (ανθρώπου
- φιδιού) και πήρε το νόημα του στοιχειού του τόπου, και του πρωτοϊστορικού
Αίαντα, ηγέτη του Μυκηναϊκού βασιλείου της Σαλαμίνος, του πολεμικώτερου,
ίσως, από τους Έλληνες αρχηγούς που έλαβαν μέρος στην Τρωική εκστρατεία.
Η απόδοση θείων τιμών προς τους δύο κορυφαίους ήρωες, στη Σαλαμίνα και
στην Αθήνα, τεκμηριώνεται επαρκώς μέχρι και τα προχωρημένα Ρωμαϊκά χρόνια
από πληροφορίες του Πλουτάρχου (Θησεύς, Χ, Σόλων, ΙΧ) και του Παυσανία
(Αττικά, Κεφ. 35, 36), αλλά και από επιγραφές (IG II/III 1.2, Αριθ. 1008
- ΙG II/III 1.2, Αριθ. 1035 - βλ. σχετικώς και Δ. Ι. Πάλλα, Αρχαιολογικό
Δελτίο 42 (1987) Α, σελ. 183-184, 185, 186-189).